gezi

gezi parkının kaşık düşmanıyla ilk buluştuğumuz yer olmasının dışında yeni bir anlamı var artık benim için. bir taraftan içimde öfke ve üzüntü, diğer taraftan umut! üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi duran sessiz fakat çoğunluk olduğuna inandığım insanlar,  "yeter artık ulan" noktasına geldi. onu gördüm, umutlandım. biz bu ampül kafalıları haketmiyoruz!

biber gazını da yedik ya la!